Poppenatelier in Gisenyi
Verhaal
In 1987 begonnen, Marijke Mannak en Anja Klaver van Heineken, enkele vrouwen van technici op de brouwerij, op het Centre de Gisenyi poppen te maken met een aantal jonge vrouwen die werkloos waren.
Zij werden tevens ondersteund door Christien van de Dries, vrouw van de missionaire predikant.
In 1990 stond er al een gebouw ( met hulp van de Ned. Ambassade en Heineken) met ernaast een ruimte voor de jongens om de kaarten van bananenschors te maken.
Christien en Arie zorgden voor de verkoop.
Vanaf 1990 ging het atelier zelfstandig verder.
Het aantal jonge vrouwen die meededen was voor de genocide in 1994 rond 35.
Na de genocide stond het gebouw gelukkig nog overeind maar alle materialen ( waaronder de naaimachines) waren gestolen.
Niet ieder overleefde de genocide.
In 1997 ging men verder met circa 13 vrouwen. Elk van hen legde een bedrag in om weer materiaal en een paar machines te kunnen kopen.
De brouwerij bleef de vrouwen helpen door zakken aan hen te schenken die ze helemaal ontrafelen als vulling voor de poppen.
Ook begonnen ze steeds meer tassen te maken.
Door toedoen van enkele ontwikkelingswerkers en de USA ambassadeur, kwam er opnieuw wat cliëntele.
In 2003 kwamen Jan en Nelleke opnieuw in Rwanda.
P. Esther Mukambuguje ontving hen. Er was veel gebouwd sinds 1985. Enkele van de vrouwen van het atelier kenden zij zeer persoonlijk zodat ze meteen betrokken waren bij dit inkomensproject.
Zij hielpen bij de aanschaf van een aantal naaimachines en later ook met de verkoop van producten.
Inmiddels is het atelier: Poupéthique “la Confiance” al wijd en zijd over de wereld bekend. Zij hebben een goede naam en onderhouden zelf hun contacten.
Geregeld krijgen zij grotere opdrachten uit Amerika en Italië.
Leuk is dat via het atelier de winkel inkomt zodat je meteen de producenten ziet. Alle producten hebben een kaartje met de naam van de maker. Bij de verkoop krijgt deze 40% van dit bedrag voor het materiaal, betaald, 20% ervan zijn voor de gezamenlijke vaste lasten en 40% is maakloon.
Elke vrijdagmiddag werken ze voor de families van vrouwen die overleden zijn en daardoor soms behoeftig zijn geworden.
Sinds 2011 hebben ze ook een televisie in het atelier waardoor ze minder vermoeid thuis komen.
Kortom het is een prachtig project van 9 warme, zelfstandige, krachtige vrouwen.
Nieuw is in 2015 dat men plannen maakt voor een oudedagsvoorziening voor de ouder wordende dames om een te verhuren huis te bouwen. Zelf bracht men al 4.000 euro in. Er is een renteloze lening nodig van 20.000,- euro. Er is al een start gemaakt met dit project. (klik hier voor de brochure)
Jongeren worden ingewerkt om het atelier te gaan overnemen.
Voor foto’s klik hier
Chronologie Betrokkenheid St. IFUNI
2003: 7 naaimachines
2005- heden: In- en verkoop van producten. De winst werd ook voor andere projecten aangewend.
2005: Hulp bij bouw toilet
2007: Electriciteits meter: € 375
2012: verbetering van het gebouw, wateropvang, beter licht en lucht € 1500,-
2013: Licht en lucht + een de opvang van regenwater zijn boven verwachting gerealiseerd.
Plannen:
Mogelijk een steunfonds (microkrediet) voor jonge vrouwen die zich in deze coöperatie willen inkopen.
Verder een renteloze lening mogelijk maken voor het te verhuren huis als pensioenvoorziening.